Samsung heeft met de 840 de opvolger voor de populaire 830 reeks geintroduceerd. Deze serie wordt geplitst in een betaalbare reeks (840) en een 840 Pro reeks.
Het bijzondere aan de 840 is dat er voor het eerst gebruik wordt gemaakt van TLC (tripple level channel) geheugen. Dit geheugen is goedkoper maar heeft een veel kortere levensduuur.
De Samsung 840 Pro
De 840 Pro is het nieuwe topmodel van Samsung. Om dit mogelijk te maken wordt er gebruik gemaakt van een nieuwe controller genaamd Samsung MDX. Bij de lancering ligt de prijs op ongeveer €1 per GB en dat is duur te noemen. De pro is beschikbaar in 128 GB, 256 GB en 512 GB. Hierbij heeft het 128 GB model een opgegeven schijfsnelheid van 390 MB/s terwijl de andere twee 520 MB/s zouden moeten halen.
De Samsung 840 basic
Naast de dure Pro introduceert Samsung ook de betaalbare 840 (basic). Het belangrijkste verschil is het gebruik van TLC in plaats van MLC geheugen. Dit heeft nogal wat nadelen. Met €0.70 per GB is de SSD echter wel een stuk betaalbaarder dan de Pro! De 840 (basic) wordt beschikbaar in 120 GB, 250 GB en 500 GB. Er is dus een extra stukje van de capaciteit gereserveerd om de levensduur te kunnen verbeteren. De opgeven schijfsnelheden liggen een stuk lager dan die van de Pro. De verschillende modellen halen slechts 130 MB/s, 250MB/s en 330 MB/s. Het slechtste model van de Pro serie is dus volgens de specificaties al beter dan het duurste model van de 840 basic.
TLC (Tripple Level Cell) geheugen
De meeste huidige ssd’s maken gebruiken van MLC geheugen. Dit geheugen slaat 2 bits aan informatie op door gebruik te maken van 4 verschillende voltage opties per cell. TLC geheugen doet hier een schepje bovenop door per cell 3 bits aan informatie op te slaan. Omdat dezelfde cell meer informatie kan opslaan neemt de capaciteit per cell dus toe. Hierdoor neemt de prijs per GB af!
Extra slijtage door TLC
Bij MLC weet de controller dankzij de 4 voltage opties precies wat er in de cell staat (0 en 0, 0 en 1, 1 en 0 of 1 en 1). Bij TLC worden er dus 3 bits per informatie opgeslagen. Nu moet de controller van 3 variabelen weten wat de status is (0 0 0 of 0 0 1, enz). Het resultaat is dat er 8 verschillende voltages nodig zijn om alle opties een unieke waarde te geven.
Het probleem hiervan wordt pas duidelijk indien wordt begrepen hoe een NAND cell werkt. Indien een NAND cell gewist wordt, wordt er een voltage naar de cell gestuurd. Elke keer dat dit gebeurd slijten de betrokken onderdelen een beetje (denk aan een oplaadbare batterij die op de lange termijn ook steeds slechter wordt). Om de slijtage te compenseren is een steeds hoger voltage nodig.
Bij MLC geheugen zijn er 4 verschillende voltages die een waarde aangeven. Stel dat er maximaal 4 volt beschikbaar is dan zit er 1 volt tussen elke mogelijkheid. Zodra er slijtage optreed geeft 3.9 volt hetzelfde resultaat als 3.0 volt. Pas bij 4 volt is er een andere waarde. Er is dus een fout marge. Indien er 8 mogelijke oplossingen voor 4 volt zijn dan zit er slechts 0.5 volt tussen elk mogelijk antwoord. De marge is hiermee effectief gehalveerd. Een TLC cell zal dus sneller “versleten” zijn omdat hij niet langer accuraat de juiste waardes kan opslaan.
Is TLC slijtage een probleem?
Uit praktijk tests blijkt dat voor een normale gebruiker het TLC geheugen helemaal geen problemen oplevert. Uit een duurtest van hardware.info blijkt dat er probleemloos 764 TB naar de SSD kan worden geschreven. Uitgaande van een ruim gemiddelde van 10 GB/dag gaat de 840 dus meer dan 200 jaar mee. Natuurlijk gaat een product in werkelijkheid niet zo lang mee. Aan de writecycles zal het echter niet liggen. Bron: http://nl.hardware.info/reviews/4177/10/hardwareinfo-test-levensduur-samsung-ssd-840-250gb-tlc-ssd-eind-update-20-6-2013-update-9-eindconclusie-20-6-2013
Prestaties
SSDs zijn met name sterk bij het gebruik van kleine bestanden. De windows map bevat ruim 75.000 bestanden. Dagelijks worden dan ook vooral kleine bestanden door het besturingssysteem gebruikt. De grafieken zijn gesorteerd op de snelheden van de kleine modellen.
De leesprestaties zijn dankzij de nieuwe controller prima in orde.
Bij de schrijfsnelheden valt het 120 GB model van de 840 basic door de mand. Dit wordt veroorzaakt door het TLC geheugen. Zoals te zien heeft het 250 GB model hier geen last van. Dit is te verklaren door het feit dat een twee keer groter model ook twee keer meer chips heeft. Omdat een SSD parallel werkt kan er ongeveer twee keer zoveel tegelijk worden weggeschreven.
Te snel en te traag
De 840 Pro is snel maar ook erg duur. Voor de gebruiker is de merkbaarheid van deze extra snelheid echter procenten werk. De extra snelheid is niet nodig, een SSD is per definitie al vele malen sneller dan een traditionele harde schijf.
De Samsung 840 (basic) is helaas langzamer dan zijn voorganger, de Samsung 830. Wat dat betreft is dit dus ook niet echt een aanrader. De schrijfsnelheid van 130 MB/s van het kleinste 128 GB model is echt te langzaam. Een traditionele harde schijf haalt (sequentieel) tegenwoordig al snel meer dan 200 MB/s. Natuurlijk wint de SSD het op toegangstijd en bij kleine bestanden. Er zijn echter simpelweg betere modellen verkrijgbaar. Hieronder het “oude” 830 model van Samsung zelf (!) en de Intel 330 reeks.
Het 250 GB model van de 840 (basic) scoort een stuk beter. De schrijfsnelheid stijgt van 136 MB/s naar 259 MB/s. De oude 830 blijft het echter beter doen. De enige concurrent die wordt verslagen door samsung is de Crucial m4 reeks.
Conclusie
De nieuwe line-up van Samsung is niet echt sterk te noemen. Wie opzoek is naar een betaalbare SSD van 250 GB zal geen miskoop doen met de Samsung 840 250 GB. De schijf is lekker voordelig en zal wonderen doen voor een trage computer. Het 120 GB model kan men beter links laten liggen. De pro serie is wat PcInside betreft alleen zinnig voor de gebruiker die graag hoog wil scoren in benchmarks. Een praktisch nut is er niet en er moet wel flink voor worden betaald.
Comments: